Długotrwałe skutki pandemii COVID-19 w Polsce: Rola pokryzysowych procesów wsparcia społecznego oraz relacji interpersonalnych i społecznych (Część 1) / Long-term consequences of the COVID-19 in Poland: The role of post-crisis processes of social support, interpersonal and community relationships (Part 1)
Prof. Krzysztof Kaniasty, Pracownia Psychologii Osobowości IP PAN
Data:
13 października 2022
Długotrwałe skutki pandemii COVID-19 w Polsce: Rola pokryzysowych procesów wsparcia społecznego oraz relacji interpersonalnych i społecznych (Część 1)
W obiektywnym ujęciu, pandemia COVID-19 jest całkowitą katastrofą, obejmującą wszystkie możliwe klasy stresorów: jest traumą (np. zagraża zdrowiu, przynosi śmierć), jest wydarzeniem zmieniającym życie (np. utrata pracy, konflikty rodzinne), utrudnia codzienne funkcjonowanie (np. uciążliwe zmiany w rutynie dnia), jest wydarzeniem makrosystemowym (np. pogorszenie koniunktury gospodarczej), jest serią niespełnień (np. anulowanie oczekiwanych etapów życiowych), i chronicznym stresorem (np. niekończące się trudności życiowe). Psychologiczne i społeczne konsekwencje tej globalnej katastrofy będą trwały jeszcze przez wiele miesięcy, a może nawet lat. Począwszy od lipca 2021 r. (Fala 1), prowadzimy badania długotrwałych konsekwencji COVID-19, w trzech turach on-line wywiadów, w odstępach 6 miesięcznych. Głównym celem tych badań jest udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: Jakie stresory wywołane katastrofą COVID-19 zaktywizowały reakcje indywidualne i grupowe, które wpłynęły na dobrostan psychiczny i społeczny Polaków? Które z tych interpersonalnych i społecznych procesów można zidentyfikować, jako mechanizmy wyjaśniające wpływ COVID-19 na zmiany w dobrostanie społecznym i psychicznym? Jakie charakterystyki jednostek i ich środowisk wzmacniały lub pomniejszały te zależności? Referat przedstawi pierwsze wyniki tych badań.
Long-term consequences of the COVID-19 in Poland: The role of post-crisis processes of social support, interpersonal and community relationships (Part 1)
In the most objective view, the COVID-19 pandemic is a total catastrophe, embedding all possible classes of stressors: traumas (e.g., health threats, death), life changing events (e.g., job loss, family conflicts), daily hassles (e.g., irritating daily routine changes), macro-system events (e.g., economic downturns), nonevents (e.g., cancelations of expected life milestones), and chronic stressors (e.g., non-resolving life difficulties). Psychological and social impact of this global disaster will continue for months, if not years, to come. Starting in July 2021 (Wave 1), we began assessing the long-lasting socio-psychological consequences of COVID-19 with 3 on-line surveys, conducted at 6 months intervals. The main purpose of this research is to address the following questions: What stressors spurred by the COVID-19 disaster activated individual and collective reactions, and influenced the long-term psychological and social well-being? What of these interpersonal and community processes can be identified as mechanisms explaining the COVID-19 impact on changes in social and psychological well-being? What person and environmental factors enhanced or diminished these relationships? This talk will present a first set of results.