Poczucie własnej skuteczności rodzicielskiej u imigrantów z Ukrainy mieszkających w Polsce: Rola psychologicznego przystosowania rodziców oraz czynników kulturowych i relacyjnych.
mgr Olga Dussart IP PAN/mgr Joanna Boruszak-Kiziukiewicz (UW) – stacjonarnie
Data:
20 lutego 2025
W 2024 r. 7,8 mln osób w Ukrainie zostało uznanych za potrzebujących pomocy humanitarnej. Na dzień 31 marca 2023 r. w Polsce przebywało 997 737 mieszkańców Ukrainy, z czego znaczna część, ponad 81%, mieszka w miastach, a ponad połowę (64,8%) stanowią kobiety. Zmiana kraju zamieszkania (imigracja) to zazwyczaj okres różnorodnych napięć związanych z adaptacją do nowej kultury. Do stresorów związanych z tym procesem zalicza się negatywny kontekst przyjęcia przez społeczność kraju osiedlenia, zmianę języka oraz w pewnym stopniu reorganizację systemu wartości oraz tożsamości. Imigranci będący rodzicami dodatkowo doświadczają stresujących wyzwań związanych z pełnioną funkcją rodzicielską. Szczególnie w takim momencie wspierające jest doświadczanie sukcesów budujących zaufanie do własnych umiejętności rodzicielskich oraz pozytywny sposób postrzegania siebie jako rodzica. Na podstawie licznych badań można wnioskować, że wysokie wskaźniki poczucia własnej skuteczności rodzicielskiej pomagają rodzicom odczuwać satysfakcję z bycia rodzicem oraz są wskaźnikiem lepszego funkcjonowania psychologicznego rodzica i pośrednio dziecka. Celem badania jest wieloaspektowa analiza czynników, które mogą sprzyjać poczuciu własnej skuteczności rodzicielskiej u matek i ojców z Ukrainy mieszkających w Polsce przy użyciu różnych metod badawczych takich jak kwestionariusze, obserwacje oraz wywiady. Ponadto, została podjęta próba opisania złożonych powiązań wyodrębnionych zmiennych z poczuciem własnej skuteczności rodzicielskiej analizowanym na różnych poziomach pomiaru. W związku z tym, że związki pomiędzy kulturowymi i relacyjnymi uwarunkowaniami poczucia własnej skuteczności rodzicielskiej imigrantów mieszkających w naszym kraju nie były jeszcze badane uzyskane wyniki mogą wnieść istotny wkład w wiedzę o związkach między procesem akulturacji a rodzicielstwem, z ważnymi implikacjami dla psychologii międzykulturowej i klinicznej oraz psychologii rozwojowej i edukacyjnej.