New Scientist przedstawia fascynujące badania przeprowadzone niedawno przez dr Tadeusza Kononowicza (Pracownia Neuronauki Klinicznej, IP PAN) na temat szacowania błędów czasowych u szczurów. ![👍](https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/tfc/1/16/1f44d.png)
![👍](https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/tfc/1/16/1f44d.png)
![🐀](https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/t4c/1/16/1f400.png)
![🐀](https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/t4c/1/16/1f400.png)
![🐀](https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/t4c/1/16/1f400.png)
![🐀](https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/t4c/1/16/1f400.png)
Poprzednie badania wykazały, że ludzie są w stanie oszacować czas trwania swoich działań bez pomocy zegarka. Wynika to z naszej zdolności do introspekcji. Podczas wykonywania zadania, zwłaszcza czasowego, jesteśmy w stanie ocenić nasze wyniki i dokonać autokorekty, aby następnym razem wykonać je lepiej. Ale skąd mózg wie, jak bardzo odchylił się od docelowego czasu? To fundamentalne pytanie z dziedziny neuronauki leży u podstaw procesu uczenia się.
![👉](https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/t51/1/16/1f449.png)
![😮](https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/tc1/1/16/1f62e.png)
Zachęcamy do zapoznania się z tekstem: